۱-چیستی و ماهیت جن از نگاه قرآن

از دیدگاه قرآنی، جن از آتش آفریده شده است. قرآن در دو مورد به خلقت جن اشاره می‌کند:

۱. وَ الجانَّ خَلَقْنَاهُ مِن قَبْلُ مِن نَّارِ السَّمُوم. (حجر، آیه ۲۷) و طایفه‌ی جن را پیش از آن، از آتش گرم و سوزان آفریدیم.

سَموم در لغت به معنای باد سوزانی است که گویی در تمام روزنه‌های پوست بدن انسان نفوذ می‌کند.

۲. وَ خَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّار. (الرحمن، آیه ۱۵) و جن را از شعله‌های مختلط و متحرک آتش آفرید.

مارج به معناى زبانه خالص و بدون دود از آتش است.

اگر در آیه اول مبدأ خلقت جن از نار سموم دانسته شده، با آیه دوم که آن را مارجى از نار نامیده، منافات ندارد، زیرا مارج از آتش، شعله ایست که همراه دود باشد، پس دو آیه در مجموع مبدأ خلقت جن را باد سمومى معرفى مى کند که مشتعل گشته و به صورت مارجى از آتش در آمده است.[۱]

همین آیات مستمسک فیلسوفان قرار گرفته و جنیان را موجوداتی دارای جسم لطیف بیان کرده اند. چنان­که ملاصدرا در کتاب مفاتیح الغیب می گوید: بدن های لطیف آنها در الطاف و نرمی متوسط بوده و از این رو آماده جدایی و یا گردآمدن هستند، چون گرد هم آیند قوام آنها بهتر گشته و مشاهده می گردند و چون جدا گردند قوامشان نازک و جسمشان لطیف می شود و از دیده پنهان می مانند، مانند هوا که وقتی ذراتش گرد هم می آیند غلیظ می شود و به صورت ابر درمی آید و وقتی ذرات از هم جدا می شوند لطیف شده و دیده نمی شوند.[۲]